Eindelijk. De mail van trainer Rob was binnen, de bijlage goed bestudeerd en maandag mocht ik dan toch echt aan de bak: trainen voor DE marathon. Niet dat ik voor de mail niet mocht rennen, maar op een of andere manier had ik bedacht dat het mij goed zou doen even wat minder te lopen. Of eigenlijk helemaal niet, op één vaste avond na waarop ik met mijn mede running junkies een rondje A’dam doe. Tijdens die twee weken leek het een goed idee. Niet nadenken over lopen, over op tijd eten of waar je het best kunt lopen als het al donker is. Geen planning, geen gedoe en vooral even niets moeten van mezelf.
Op momenten dat het met windkracht 10 over de dijk raasde en mijn huisgenootje braaf naar buiten stapte voor een kilometer of vijftien leek het zo fijn om even niet te hoeven. Maar nu ik weer twee trainingen achter de rug heb ben ik compleet overtuigd van het tegenovergestelde. De afgelopen twee weken waren namelijk helemaal niet zo fijn. Nee, ik hoefde niets van mezelf, maar ik was wel uitgeblust, zat niet lekker in mijn vel en zelfs een tikkeltje chagrijnig. Nu pas zie ik dat dat niet kwam door de donkere dagen, of omdat ik het druk had met van alles. Het kwam gewoon omdat mijn lichaam en geest het lopen nodig hebben. Het lijkt uitputtend, maar het geeft juist zoveel energie en inspiratie.
Gister mocht ik weer. Ik kwam thuis na een slopende dag van 12 uur werk. Het was donker, koud en het regende alsof al het water dat tijdens mijn looploze weken had moeten vallen zich opgehoopt had. Wachtend tot het moment dat ik op mijn gloednieuwe New Balancejes een voet buiten de deur zou zetten. Het regende zo hard, dat er een klein meertje in mijn mouw ontstond en ik vreesde voor het voortbestaan van mijn telefoon. Ik sopte door mijn schoenen en zag geen fuck meer dankzij de combinatie regendruppels, condens en bril. En toch kwam ik ontzettend gelukkig thuis. Dacht geen moment meer aan die lange werkdag en besefte mij dat jezelf trakteren op twee looploze weken een van de domste dingen is die je kunt doen. Volgende keer beloon ik mezelf wel weer met dat veel te dure nieuwe loopjasje.
Words To Run By 