Het heftige trainen voor de marathon zit erop. De laatste twee weken loop ik nog wel, maar het zijn korte stukjes. Opeens veranderen mijn runs weer in snelle tussendoortjes in plaats van een verplichting waar je je dag omheen moet plannen. Ik hoef me niet druk te maken over gelletjes voor onderweg, een route of een voorraad water. Deze weken is het weer ouderwets schoenen aan en gaan: buiten spelen!
Tijdens m’n lange duurlopen op zondag was ik het liefst zo kort mogelijk in de stad. Favoriet was lopen langs het water, op plekken waar niet al te veel andere mensen zijn. Een water belt trekt veel bekijks. Dat kleine stukje door het park vond ik al vervelend. Nu duik ik juist de stad weer in. Langs graffiti, de Amstel en Albert Heijn. Ik ontdek nieuwe buurtjes en drukke straten. Mijn muziek hoeft eens niet mee en de Nike+ App blijft ook uit. Lopen en kijken waar je uitkomt. Het opbouwende schema van vriendin Maaike – die de marathon kon vergeten door een knieblessure – komt zelfs in de buurt van mijn afbouwende schema, dus we kunnen eindelijk weer eens samen lopen. We praten, de zon schijnt en we vergeten op te letten op onze voorvoetslanding of pasfrequentie. We gaan gewoon een stukje lopen: heerlijk!
Zo’n marathonschema geeft je veel houvast en het is bijzonder om te merken dat je lichaam zich aanpast aan alle trainingen. Maar toch. Gewoon zo even buiten spelen is toch ook wel erg fijn.
Words To Run By 
heel veel succes volgende week! Erg leuk om je blogberichtjes te lezen: eerlijk, grappig en herkenbaar.