Who run the world? Oude, afgetrainde mannen in enge hemdjes. Tenminste, dat zou je bijna denken als je hardloopwinkels binnenstapt of het ontwerp van bepaalde loopkleding en schoenen ziet. Zo zonde, want er zijn zoveel jonge, stoere vrouwen die naast hun drukke bestaan tijd vrijmaken om te lopen. Korte afstanden of marathons. Hard of op een relaxt tempo. Het maakt niet uit. Elke loopster heeft een verhaal. Een inspirerend verhaal. Voor deze nieuwe serie op WTRB stelde ik die stoere vrouwen een aantal vragen om dat verhaal op papier te krijgen. Vandaag schrijver/blogger sinds jaar en dag: Martine de Jong. Oftewel: 10e. Ik leerde haar kennen via Recensiekoning (5 sterren) en leerde haar ooit hoe je een hartje in je koffie schenkt. (Over recensies gesproken. Waar blijft trouwens de hardlooprecensie? Of heb ik die gemist?)
Wat doe je in het dagelijks leven?
Ik schrijf. Afwisselend voor de Volkskrant, Recensiekoning.nl, mijn eigen weblog 10e.nl en aan een roman, maar dat is geheim. De combinatie lopen en schrijven is erg fijn, rennen helpt je hoofd opruimen zodat er weer nieuwe tekst uit kan komen.
Wanneer ben je begonnen met lopen?
Ik ben pas echt serieus gaan rennen sinds begin dit jaar, voornamelijk om mijn dieet wat kracht bij te zetten. Met succes, ik ben dunner geworden en het rennen gaat steeds beter.
Wat zorgt ervoor dat je elke keer weer je schoenen aantrekt?
Momenteel is dat voornamelijk de dreigende 8K waar ik me voor opgegeven heb. Nog een maand en dan moet ik! Ik kan nu net 5K lopen en daar ben ik al erg trots op, maar die acht daar ben ik nog wel wat nerveus over. Ik train samen met mijn oom, elk weekend rennen we in het Amsterdamse Bos. Hij rent me er nu al drie keer uit overigens, dus best vriendelijk dat hij me steeds op sleeptouw neemt.
Wat brengt hardlopen jou?
Rust in mijn hoofd en kleinere billen.
Wat zijn jouw favoriete Words To Run By?
Words? Muziek! Ik ben echt een muziekrenner. Muziek maakt een extra landschap in je hoofd waarover je makkelijker kunt rennen. Waarover je makkelijker kunt leven, trouwens, dus nu zijn het geen words en is het niet perse to run by. Hier heb je zeker niets aan?
Pingback: Stoere vrouwen – Chantal van Gastel | Words To Run By