RW Column Lekker fietsen joh

Hee, psst. De nieuwe Runner’s World ligt in de winkel, dus hier mijn column uit het vorige nummer. Over zwemmen. Words To Swim By, ofzo. Kijk maar even wat je ervan vindt hè…  #okdoei

Lekker fietsen joh

Het begon met twee dagen pijn in mijn linkervoet met daarbij een gratis slecht humeur. Het was pas op dag drie dat ik eindelijk aan mezelf toe durfde te geven dat er echt iets mis was. Dag vier kon ik ’s avonds alleen nog maar strompelen en op dag vijf zat ik om acht uur ’s ochtends bij de huisarts: ‘waarschijnlijk heb je een stressfractuur. Doe stevige schoenen aan en ga lekker fietsen joh’.

Dat fietsen mocht mevrouw de huisarts direct op haar buik schrijven. Met mijn stadsfiets kilometers maken is ongeveer net zo dom als hardlopen op Crocs. Ik besloot wel om een nieuw paar goede schoenen te kopen (al was het maar vanwege het therapeutisch effect hiervan) en te starten met  ‘Project Zwembad’. Het idee: om de dag zwemmen en hierbij alle zwembaden in Amsterdam afgaan.Een scherp plan, maar best een uitdaging, gezien zwembaden een soort losse staatjes zijn met eigen ongeschreven gedragscodes. Hoe krijg je die verdomde deurtjes van je omkleedhokje soepel dicht, mag je wel of niet inhalen, op welk tijdstip wordt het bad gedomineerd door bejaarden? Stress! Gedoe!

Ik spartelde mijzelf door mijn eerste zwemkilometers heen en langzaam veranderde ik in een pro op het gebied van Amsterdamse zwembaden (een expertise waar je echt iets aan hebt in het leven). Ik weet nu precies waar je slippers mee naartoe moet nemen vanwege smutzige vloeren, welk bad zo gierig is dat je er twintig cent voor een kluisje moet betalen en op welke plek de badmeesters de beste outfits dragen.

Mijn zwemcapaciteiten zijn ook flink vooruit gegaan. Van nul naar, laten we zeggen… anderhalf (op een schaal van tien). Ik kan een redelijk snelle schoolslag, maar krijg met regelmaat een flinke hap chloorwater binnen door de snelle Jelles in de borstcrawlbaan waar ik af en toe een jaloerse blik op werp.

Daarbij hangt er voortdurend een niet al te charmante chloorlucht om mij heen. Heb ik het er net goed afgedoucht, is het alweer tijd voor een nieuw bezoek aan een tropisch zwemparadijs.

Ondanks die badmeesters ben ik er dus klaar mee. Het was een leuk project, en vooruit, als ik weer mag lopen zal ik nog eens een duik nemen (al was het maar vanwege de glijbaan in het De Mirandabad), maar eigenlijk wil ik nu niets liever dan gewoon lekker lopen joh.