Wahooligan

Zoals je hier kon lezen werd ik opeens getroffen door het krachttrainingvirus en bleek alles en iedereen om mij heen mee te werken om project #fitteNydia te laten slagen.

Zo ook Wahoo Fitness. Uit het niets kreeg ik de vraag of ik hun fitness tracker, de TICKRx, niet eens wilde testen. Ik had nog nooit van Wahoo Fitness of de TICKRx gehoord, maar het bleek perfect bij mijn nieuwe hobby te passen. De TICKRx meet namelijk je beweging en hartslag en daarmee de intensiteit van je workout.

Hoe?
– Klik de band om je borstkas
– Zet ‘m aan door er op te tappen met je hand
– Koppel ‘m aan je telefoon (met een speciale app) en neem die mee tijdens de workout
– Of laat je telefoon thuis en laad na je workout de sessie op je telefoon

Het enige wat je dus nodig hebt tijdens bijvoorbeeld een bootcamples is de band om je borstkas en daar merk je niets van.

Tijdens het hardlopen koppel je ‘m juist wel aan je telefoon (die gaat in mijn geval sowieso mee, vanwege Strava en Spotify) zodat je afstand, tijd en hartslag weergegeven kunnen worden terwijl je bezig bent.

Waarom zou je dit allemaal in hemelsnaam willen weten?
Iedereen is natuurlijk anders, maar over het algemeen geldt dat bijhouden wat je doet (monitoring), zorgt voor meer zelfbewustzijn en zelfbewustzijn maakt je zelfbeheersing sterker. Opschrijven hoeveel je sport is een manier van monitoring, maar het aantal minuten in de sportschool hoeft niets te zeggen over hoe hard je gewerkt hebt. Met de fitness tracker kun je jezelf niet voor de gek houden: veel doen, is veel resultaat op de app, naar bootcamples fietsen en daar vervolgens maar half meedoen, is weinig resultaat op de app. Voor mij is de TICKRx daarom een goede motivator.

Re-re-re-reeevieeewww
Ik hou van rare gadgets, dus werd gelijk enthousiast van de TICKRx. Er op de juiste manier mee omgaan was alleen wel even wennen. Je zet ‘m heel simpel aan door er op te drukken. Niet op een knopje, maar gewoon op het midden van de band tikken met je vinger. ‘Heel simpel’, euhm, ik weet het niet. Doordat het dus niet gewoon een knopje is twijfelde ik de hele tijd of ‘ie nou wel of niet aanstond en heb ik menigmaal met mijn shirt omhoog midden in de Leidsestraat staan klooien voor ik kon beginnen met rennen. Zelfde geklooi heb ik ook een aantal keer gehad bij het uploaden van de informatie naar mijn telefoon. Bluetooth aan, de band niet kunnen vinden, weer uit, weer aan en ga zo maar door.

TICKRx tijdens het hardlopen
Ik weet dat er hele studies naar hartslag en hardlopen zijn, maar het is niet aan mij besteed. Ik liep een keer eerder met een hartslagmeter en liet het daarna voor wat het was. Laat mij maar lekker op gevoel een stukje rennen. Misschien haal ik dan niet het maximale uit mijn trainingen (of overtrain ik mij af en toe juist), maar dat is dan maar zo. Dat de band je hartslag kan meten is voor sommige lopers misschien een voordeel, ik word er alleen maar zenuwachtig van.

Een functie die ik veel interessanter vind en die de TICKRx onderscheid van een normale hartslagmeter, is het bijhouden van je pasfrequentie, grondcontacttijd, smoothness en vertical oscillation. Want hoe soepel loop je eigenlijk?

Vertical oscillation gaat over het omhoog en omlaag ‘bouncen’ van je lichaam tijdens het lopen. Een manier om te zien of je dit te veel doet, is door iemand te laten kijken naar je hoofd. Gaat deze heel erg op en neer tijdens het lopen, dan verspil je eigenlijk te veel energie aan die verticale beweging, terwijl je in principe vooruit wilt komen in plaats van omhoog. Dit laatste gebeurt als je te rechtop loopt of te grote passen neemt. Door iets voorover te hellen tijdens het lopen, zorg je ervoor dat je automatisch een stap moet zetten, want zou je dat niet doen, dan zou je door de zwaartekracht plat op je gezicht terechtkomen.

De kracht zit ‘m natuurlijk in precies zo lopen dat je niet te veel omhoog gaat, maar ook weer niet te ver naar voren helt. Hier komt de tracker dus goed van pas. Hij meet je vertical oscillation en dus kun je proberen je loopstijl aan te passen als je niet zo efficiënt loopt als je misschien dacht. Het bijhouden van je passen (cadence) is hiervoor ook belangrijk. Zoek op welke pasfrequentie bij jouw lengte hoort, tel het aantal passen (wat de band dus automatisch voor je doet) en kijk of je kunt verbeteren.

In mijn geval kon er wel gewerkt worden aan de smoothness van mijn runs en dus kwam de TICKRx goed van pas om hiermee aan de slag te gaan.

Voor het bijhouden van je afstand en snelheid kun je ‘m ook gebruiken, al gaat mijn voorkeur toch uit naar Strava. De TICKRx was niet altijd nauwkeurig en de stem die je om de kilometer vertelt wat je de afgelopen minuten gepresteerd hebt is dankzij de Hollandse uitspraak van termen als ‘average’ eerder hilarisch dan serieus te nemen. Ondertussen heeft Wahoo wel een nieuwe running app gelanceerd, die wellicht nauwkeuriger is. Vooralsnog is die helaas alleen voor iPhone beschikbaar en als Android-aanhanger heb ik die dus nog niet kunnen testen.

TICKRx tijdens krachttraining
Hier vond ik het ding eigenlijk pas echt leuk worden. Er bestaan al zoveel apps en gadgets voor het bijhouden van je pace en afstand tijdens het rennen, dat er op die markt wel een heel goede uitvinding gedaan moet worden, wil je mij 100% overtuigen. Bijhouden hoe hard je traint als het om krachttraining gaat is echter een andere zaak. Zover ik weet zijn daar maar weinig opties.

Tijdens elke nieuwe work-out die op mijn pad kwam droeg ik de tracker en dus kon ik zien wat het meest intensief was en hoe hard ik bezig was geweest. Natuurlijk weet je wel ongeveer wat je hebt uitgespookt doordat je de dag erna wel of niet met ondraagelijke spierpijn wakker wordt, maar ik vind het alsnog heel erg leuk om een overzicht te hebben van wat ik allemaal gedaan heb en hoe zwaar het ongeveer was. Door dit allemaal bij te houden (monitoring)

Zo kwam ik erachter dat ik bij een bepaalde kickboksles wel veel gedaan had, maar ik ook best een groot deel van de tijd had stilgestaan. Het lijkt dan alsof je een uur gesport hebt, maar dat viel dus eigenlijk tegen. Tabata training bleek een ware killer te zijn en bootcamples zat er een beetje tussenin.

Mijn favoriete training in mijn TICKRx-geschiedenis is die met een collega die voor het leger aan het trainen is en dacht dat ik met mijn langeafstandloopjes vast niet zoveel voor zou stellen als het op krachttraining aan zou komen. Hij nam mij mee naar het park en maakte van te voren duidelijk dat ik het heel zwaar zou krijgen. Zoiets kun je beter niet tegen me zeggen. Terwijl mijn andere collega bijna kotsend in de bosjes lag deed ik sprintjes, bokste ik alsof mijn leven ervan afhing en deed ik zoveel push-ups en crunches dat ik ze niet eens meer probeerde te tellen. Na de training kreeg ik een klein schouderklopje van de soldaat in spe en volle bevestiging via Wahoo: ik had keihard gewerkt.

TICKRx tijdens de 7 minute work out
Dit is de ideale combinatie. Op je telefoon kun je zien hoe vaak je een oefening doet en dus hoef je niet zelf mee te tellen. Tellen en oefeningen doen is niet mijn sterkste punt, dus ik laat het graag aan de band over. Doordat je het getal ziet verschijnen word je sneller uitgedaagd om nog een tandje bij te zetten en beter te presteren dan de dag ervoor.

De conclusie
Als je van gadgets en monitoring houdt is de TICKRx een tof ding. Los van mijn gestuntel om ‘m aan te krijgen werkt ‘ie tijdens de workout goed. Je weet achteraf hoe hard je gewerkt hebt en de band dragen kan daarom motiveren om flink aan de slag te gaan. Wat betreft hardlopen zou ik ‘m vooral aanraden om je loopstijl te verbeteren en niet direct als tracker voor snelheid en afstand, gezien ‘ie daarin bij mij niet altijd even nauwkeurig was.

Benieuwd naar de TICKRx? Je kunt er meer over lezen op de site van Wahoo Fitness.

Advertentie