Vandaag loop ik rond met een paar smokey eyes waar je u tegen zegt. Niet omdat ik opeens professioneel overweg kan met een make-updoos, maar omdat ik gister meedeed aan de leukste run van het jaar en ik niet zo goed ben in het verwijderen van de schmink die daarbij kwam kijken.
Het was alweer de derde editie van de Run2Day Halloweenrun en door het succes van voorgaande jaren had ik er volop zin in. De voorpret alleen al maakt het fantastisch. Samen met Running Junkies Cristiaen en Thomas brainstormde ik over outfits onder het genot van een goede espresso, om daarna de feestwinkel en Etos in te duiken voor de juiste attributen. Afgehakte handjes, het beste nepbloed in town, plastic handschoenen, verband en grote messen… dat soort narigheden. Het plan was namelijk om de mannen in killers te veranderen en mij in armzalig slachtoffertje met nare snijwonden.
Uiteraard slaagde dit plan, wat helemaal bleek toen we aan het lopen waren en menig toerist zich achter zijn reisgenoot verstopte als wij eraan kwamen. Die arme mensen. Met mijn meest overtuigende acteerwerk vroeg ik ze of ze wisten waar mijn mommy was, omdat al die wonden toch wel erg veel pijn deden. De een kon er hartelijk om lachen, de ander werd er ongemakkelijk van en begon spontaan te zweten en heftig te wijzen naar plekken waar mijn mommy al dan niet kon zijn (om maar zo snel mogelijk van mij af te komen).
Bedankt Run2Day en Saucony voor deze geweldige avond. Volgend jaar ben ik er sowieso weer bij. Cris en Thomas, jullie al een briljant outfitidee voor de volgende editie?
Words To Run By 